บาตาวังขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 13 ตุลาคมพ.ศ. 2533 ชนะน็อค โลลอง กีบัน ยก 1 ที่ฟิลิปปินส์ จากนั้นชกแพ้และเสมอติดต่อกันถึง 6 ครั้ง จน พ.ศ. 2534 จึงชกชนะติดต่อกันเป็นส่วนใหญ่ บาตาวังเคยชกแพ้เจอรี่ ปาฮายาไฮ 2 ครั้ง และเคยไปชกแพ้คะแนน โย ซัมชอยที่ เกาหลีใต้ เมื่อ พ.ศ. 2538 บาตาวังได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2544 เมื่อชนะน็อค แฟลช วีญากูรา ยก 7 ป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 1 ครั้ง ก่อนจะเสียแชมป์เมื่อ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2545 แพ้คะแนน เวนเดล คอร์จูเลส จากนั้น บาตาวังขึ้นชิงแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทของสหพันธ์มวยฟิลิปปินส์เมื่อ 27 กันยายน พ.ศ. 2545 ชนะน็อค มาร์วิน เดลาครูซ ยก 7 ป้องกันแชมป์ได้ 3 ครั้ง จากนั้นขึ้นชิงแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทที่ว่างของคณะกรรมการมวยฟิลิปปินส์ เมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2546 ซึ่งบาตาวังชนะคะแนน โรเดล กุยลาตน ได้แชมป์มาครอง ป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 1 ครั้งบาตาวังก็เดินทางไปชิงแชมป์ OPBF รุ่นไลท์ฟลายเวท เมื่อ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2547 ปรากฏว่าเป็นฝ่ายแพ้คะแนน ชินโกะ ยามากูชิ ไม่ได้แชมป์

จากนั้น บาตาวังเดินทางไปชิงแชมป์ WBA Pan African ที่ว่างในรุ่นไลท์ฟลายเวทที่แอฟริกาใต้ เมื่อ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547 ซึ่งบาตาวังเป็นฝ่ายชนะน็อค ซิเซมบีเล กีบีที ยก 7 ได้แชมป์มาครอง หลังจากนั้น บาตาวังขึ้นชกชนะเป็นส่วนใหญ่ จนได้ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท IBF เมื่อ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2550 แต่เป็นฝ่ายแพ้น็อค ยูลิเซส โซลิส ยก 9 ไม่ได้แชมป์ จากนั้น บาตาวังได้ชิงแชมป์ WBO ตะวันออกรุ่นไลท์ฟลายเวทที่ว่างเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2551 ชนะน็อค สำราญศักดิ์ สิงห์มนัสศักดิ์ ยก 4 ที่ฟิลิปปินส์ แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรกก็เสียแชมป์ แพ้น็อค เอดริน ดาปูดง ยก 7 เมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2552 จากนั้น บาตาวังขึ้นชิงแชมป์ WBO เอเชียแปซิฟิกรุ่นไลท์ฟลายเวทที่ว่าง ชนะน็อค แจ๊ก อามีซา ยก 5 ที่จีน จากนั้นบาตาวังไปชกตัดเชือกเพื่อหาผู้ชนะไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท IBF เมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2553 แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนน ยูลิเซส โซลิส บาตาวังขึ้นชกครั้งสุดท้ายเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2554 ซึ่งเป็นการชิงแชมป์ WBO เอเชียแปซิฟิกรุ่นซูเปอร์ฟลายเวท และบาตาวังเป็นฝ่ายแพ้คะแนน อีซัก จูเนียร์ ไม่ได้แชมป์ จากนั้นก็ไม่ได้ขึ้นชกมวยอีก